ப்ளஸ் ஒன் படிக்கும் என் வயது 16. எங்களுக்குப் பெரிதாக வசதியில்லை. ஒரே அறையில்தான் அப்பா, அம்மா, நான் எல்லோரும் துாங்குவோம். நான் தனியாகத் தூங்குவதற்கு வேறு அறைகளும் இல்லை. ஒருநாள் ராத்திரி 12 மணி இருக்கும். என்னவோ சத்தம் கேட்டு, விழித்துக் கொண்டேன்.
அரை இருட்டில் அப்பாவும், அம்மாவும்… அதன் பிறகு என்னால் துாங்க முடியவில்லை. இப்போதெல்லாம் இரவில் அனிச்சையாக விழிப்பு வருகிறது. ஒரு பக்கம் மனசுக்கு உறுத்தலாக இருந்தாலும் இன்னொரு பக்கம் புரியாத ஆர்வம் இருக்கிறது இரவில் சரியாகத் தூங்காமல் பகலில் தூக்கமாக வருகிறது. சரியாகப் படிக்கவும் முடியவில்லை. நான் என்ன செய்ய?
உங்கள் பிரச்னை ரொம்பவே தர்மசங்கடமானதுதான். ஆனால் ஒன்று, இது உங்களுக்கு மட்டும் நேர்ந்த மோசமான அனுபவம் அல்ல. உலகெங்கும், தினம் தினம், உங்களைப் போன்ற பலருக்கும் ஏற்படும் ஒரு சாதாரண அனுபவம். இந்த அனுபவத்துக்கு ஒரு படிப்பறிவு இருக்கிறது.
ஆண்-பெண் உறவு பற்றி எதுவுமே தெரியாத குழந்தைப் பருவத்தில் இருந்து, அப்பா-அம்மா உறவு என்றால் என்ன என்று புரிந்து, பக்குவப்படும் “பெரிய மனித” பருவத்துக்கு உங்களைத் தயார்ப்படுத்தும் அனுபவம் இது.
இந்த அனுபவம், ஆரம்பத்தில் அச்சம், ஆர்வம், என்றெல்லாம் உங்களைக் குழப்பி அவஸ்தைக்குள்ளாக்கினாலும், போகப்போக, “சரிதான், வாழ்க்கையில் இதெல்லாம் சகஜம்” என்று உங்கள் தாய்-தந்தையரின் தாம்பத்தியத்தைத் திறந்த மனதுடன் ஏற்றுக்கொள்ளும் மனமுதிர்ச்சியை உங்களுக்கு ஏற்படுத்திவிடும்.
அதனால் தேவையில்லாத குழப்பம். குற்ற உணர்ச்சி, குறுகுறுப்பு எல்லாவற்றையும் மூட்டை கட்டி விட்டு, அப்பா, அம்மா பக்கம் முதுகைத் திருப்பிப் படுத்துத் துாங்குங்கள். உங்கள் காலமும் ஒருநாள் வரும். அப்போது உங்கள் குழந்தையும் இதே பரந்த மனத்துடன் இருக்க பிரார்த்தியுங்கள். தூக்கமும் வரும். படிப்பும் வரும்.
இவரது பெற்றோரைப் போல, சிங்கிள் பெட்ரூம் வீட்டுக்கே உள்ள இக்கட்டான சூழ்நிலைகளால் அவதிப்படும் பெற்றோருக்கு எல்லாம் ஒன்று சொல்லியே ஆகவேண்டும். ஒரு நாளைக்குத்தான் இருபத்து நான்கு மணி நேரம் இருக்கிறதே… பிள்ளைகள் சதாசர்வகாலமுமா வீட்டிலேயே இருக்கிறார்கள்? காலச் சூழ்நிலையை சற்று அனுசரித்து வாழ்க்கையை இன்னும் நன்றாக “அனுபவிக்கலாமே?“
