உலகில் படைக்கப்பட்ட அனைத்து உயிர்களுமே அற்புதமான படைப்பு. அதில் மனித உடலும் ஒன்று. மனித உடல் பல மர்மங்கள் நிறைந்த ஒரு உடற்கூறு. இன்று வரை மனித உடலைப் பற்றிய ஆராய்ச்சிகள் தொடர்ந்து கொண்டே தான் இருக்கிறது. அந்த அளவில் மனித உடலினுள் நிகழும் பல விஷயங்கள் ஆச்சரியப்படுத்தும் வகையில் உள்ளன.
அதில் ஒன்று தான் சுவாச அமைப்பு. நுரையீரல், மூச்சுக்குழாய், உதரவிதானம் மற்றும் அல்வியோலி உள்ளிட்ட பல உறுப்புக்கள் மற்றும் கட்டமைப்புக்களால் ஆனது தான் சுவாச அமைப்பு. இந்த முக்கியமான பணி ஆக்ஸிஜனை எடுத்து கார்பன்-டை-ஆக்ஸைடு கழிவுகளை வெளியேற்றுவது தான். இப்போது சுவாச அமைப்பைப் பற்றிய சில சுவாரஸ்யமான மற்றும் ஆச்சரியப்படுத்தும் சில உண்மைகளைக் காண்போம்.
சுவாசிப்பதன் மூலம் நீரை இழக்கக்கூடும்
பொதுவாக சுவாசிக்கும் போது செல்களுக்கு தேவையான ஆக்ஸிஜன் எடுக்கப்பட்டு, கார்பன்-டை-ஆக்ஸைடு வெளியேற்றப்படும். ஆனால் ஒருவர் மூச்சை வெளியிடும் போது, அத்துடன் உடலில் இருந்து நீரையும் இழக்கிறோம் என்பது தெரியுமா? சுவாசத்திலிருந்து எவ்வளவு தண்ணீரை இழக்கிறீர்கள்?
ஓய்வில் இருக்கும் போது மனிதர்கள் ஒரு மணிநேரத்திற்கு 17.5 மில்லிலிட்டர்கள் நீரை வெளியேற்றுவதாக 2012 ஆம் ஆண்டில் வெளிவந்த போலிஷ் நிமோனாலஜி மற்றும் அலர்ஜாலஜி இதழில் வெளிவந்த ஒரு கட்டுரை கூறுகிறது. ஆனால் உடற்பயிற்சி செய்யும் போது, இந்த அளவை விட நான்கு மடங்கு அதிகமாக நீரை இழப்பதாக ஆய்வு தெரிவித்துள்ளது.
மூச்சை எவ்வளவு நேரம் அடக்கலாம்?
இளம் வயதினரால் 20 முதல் 60 நொடிகள் வரை மூச்சை அடக்கி வைக்க முடியும். இந்த வரம்பு ஆக்ஸிஜனின் பற்றாக்குறையை விட இரத்த-அமிலமயமாக்கல் கார்பன் டை ஆக்ஸைடு உருவாக்குவதோடு தொடர்புடையது. இது உடலில் மயோகுளோபின் எனப்படும் தசை புரதங்களில் சேமிக்கப்படுகிறது.
ஸ்கூபா கியர் போன்ற கருவிகளைப் பயன்படுத்தாமல் நீருக்கடியில் டைவிங் விளையாட்டைப் பயிற்றுவிக்கும் நபர்கள் – இரத்தத்தில் கார்பன் டை ஆக்சைடு செறிவைக் குறைக்க ஹைப்பர்வென்டிலேஷன் போன்ற வெவ்வேறு நுட்பங்களைக் கொண்டுள்ளனர். இது சுவாசத்தை குறிப்பிடத்தக்க நீண்ட நேரம் வைத்திருக்க அனுமதிக்கிறது.
நீரில் மிதக்கும் நுரையீரல்
ஒவ்வொரு நுரையீரலிலுல் அல்வியோலி எனப்படும் சுமார் 300 மில்லியன் பலூன் போன்ற கட்டமைப்புகள் உள்ளன. இவை இரத்தத்தில் உள்ள கார்பன்-டை-ஆக்ஸைடு கழிவை ஆக்ஸிஜனுடன் மாற்றுகின்றன. எப்போது இந்த கட்டமைப்புகள் காற்றினால் நிரப்பப்படுகிறதோ, அப்போது நுரையீரல் மனித உடலிலேயே நீரில் மிதக்கக்கூடிய ஒரே உறுப்புக்களாக மாறுகின்றன.
தும்மல் துகள்கள்
கடந்த காலத்தில், மாடலிங் ஆய்வுகள் தும்மலின் வேகத்தை 112 மைல் (மணிக்கு 180 கிமீ) என மதிப்பிட்டுள்ளன. பிரபலமான டிஸ்கவரி சேனல் தொடரான “மித்பஸ்டர்ஸ்” இல், ஜேமி ஹைன்மேன் மற்றும் ஆடம் சாவேஜ் அதிகபட்ச தும்மல் வேகத்தை 39 மைல் (63 கிமீ / மணி) பதிவு செய்தனர்.
இருப்பினும், PLOS ONE இதழில் 2013 ஆம் ஆண்டு மேற்கொள்ளப்பட்ட ஒரு ஆய்வில், தும்மலின் அதிகபட்ச வேகம் “மித்பஸ்டர்ஸ்” இல் நிர்ணயிக்கப்பட்ட விகிதங்களை விடக் குறைவாக இருப்பதைக் கண்டறிந்துள்ளது. அதிவேக கேமரா மற்றும் எல்.ஈ.டி விளக்குகளைப் பயன்படுத்தி, ஆராய்ச்சியாளர்கள் தங்கள் ஆய்வில் பங்கேற்றவர்கள் 10 மைல் (16 கிமீ / மணி) வரை மட்டுமே தும்முவதைக் கண்டறிந்தனர்.
ஜலதோஷம்
ஜலதோஷம் என்பது சுவாச அமைப்பு நோயாக இன்றுவரை அறியப்பட்ட பொதுவான நோயாக இருக்கலாம். மேலும் இன்று பலரை அடிக்கடி மருத்துவரை சந்திக்க வைக்கக்கூடியதும் ஜலதோஷம் தான். அமெரிக்காவில் மட்டும், ஒவ்வொரு ஆண்டும் 1 பில்லியனுக்கும் அதிகமான ஜலதோஷ வழக்குகள் உள்ளது. பெரும்பாலும் சளியை ரைனோவைரஸ் வகை தான் அடிக்கடி ஏற்படுத்தும். ஆனால் உலகில் 200-க்கும் அதிகமான வைரஸ்கள் உள்ளன.
சுவாசத்தின் போதான மார்பு இயக்கம்
மூச்சை உள்ளிழுக்கும் போது மார்பு வீங்குகிறது. அதேப் போல் மூச்சை வெளியிடும் போது, மார்பு சரிகிறது. ஆனால் இந்த மார்பு அசைவுகள் உண்மையில் காற்று நிரப்பப்படுவதாலோ அல்லது நுரையீரலில் இருந்து வெளியேறுவதாலோ அல்ல.
மூச்சை உள்ளிழுக்கும் போது, உதரவிதானம் – மார்பு மற்றும் வயிற்று துவாரங்களை பிரிக்கும் குவிமாடம் வடிவ தசையின் மெல்லிய தாள் – சுருங்கி கீழே நகர்ந்து, மார்பு குழியில் இடத்தை அதிகரிக்கிறது. அதே நேரத்தில், விலா எலும்புகளுக்கு இடையில் உள்ள தசைகள் விலா எலும்புகளை மேல்நோக்கி மற்றும் வெளிப்புறமாக இழுத்து சுருங்குகின்றன. மூச்சை வெளியிடும் போது, அப்படியே சரியான எதிர் நிகழ்கிறது.
நுரையீரல் சுழற்சி
நுரையீரல் சுழற்சி என்பது இரத்தம் இதயத்திலிருந்து நுரையீரலுக்குச் சென்று பின்னர் இதயத்திற்குத் திரும்பும் செயல்முறையாகும். இந்த ஓட்டத்தில் நுரையீரலில் இருந்து ஆக்ஸிஜன் நிறைந்த இரத்தம் இதயத்திற்கு அனுப்பப்படுகிறது. 1243 ஆம் ஆண்டு அரபு மருத்துவர் இப்னுல்-நபிஸ், இந்த சிக்கலான செயல்முறையை விவரித்த முதல் நபர் ஆவார்.
