படைப்புத் தொழிலை சிவபெருமானிடம் இருந்து பெற்றார் பிரம்மதேவன். முற்காலத்தில் ஈசனைப் போலவே, பிரம்மாவுக்கும் 5 தலைகள் இருந்துள்ளது. இதனால் தானும் சிவனுக்கு நிகரானவரே என்று பிரம்மா கர்வம் கொண்டார். பிரம்மனுக்கு பாடம் புகட்ட எண்ணிய ஈசன், பிரம்மாவின் 5 தலைகளில் ஒன்றை கொய்துவிட்டார். மேலும் படைப்புத் தொழிலையும் அவரிடம் இருந்து பறித்தார்.

இதையடுத்து பிரம்மதேவன் தன்னுடைய தவறை உணர்ந்து, ஈசனிடம் மன்னிப்பு கோரினார். பூலோகத்தில் ஆங்காங்கே சிவலிங்க பிரதிஷ்டை செய்து வழிபடுமாறும், தகுந்த நேரம் வரும்போது பலன் கிடைக்கும் என்றும் சிவபெருமான் அருளினார். இதையடுத்து பிரம்மதேவன் பூலோகம் வந்து ஆங்காங்கே சிவலிங்கம் பிரதிஷ்டை செய்து வழிபட்டார். இறுதியில் திருப்பட்டூர் என்னும் தலத்திற்கு வந்து 12 சிவலிங்கங்களை பிரதிஷ்டை செய்து வழிபட்டார். அவரது வழிபாட்டில் மகிழ்ந்த ஈசன், பிரம்மனுக்கு மீண்டும் படைப்புத் தொழிலை அளித்து ஆசி வழங்கினார்.

பிரம்மன் வழிபட்ட இடம் என்பதால், இந்தத் தலத்தில் உள்ள ஈசன் ‘பிரம்மபுரீஸ்வரர்’ என்று அழைக்கப்படுகிறார். இந்த ஆலயம் சிவ ஸ்தலமாக இருந்தாலும், இங்குள்ள பிரம்மா புகழ்பெற்று விளங்குகிறார். இங்கு பிரம்மா பிரமாண்ட தோற்றத்துடன் பக்தர்களுக்கு அருள்பாலிக்கிறார். குரு பரிகாரத் தலமாக திகழும் இந்த ஆலயத்தில், மூலவருக்கு வடபுறத்தில் தனிச் சன்னிதியில் 6 அடி உயரத்தில் தியான நிலையில் வீற்றிருக்கிறார் பிரம்மா.

குரு பகவானுக்குரிய அதிதேவதை பிரம்மா என்பதால், இந்த ஆலயத்தில் உள்ள பிரம்மாவுக்கு, வியாழக்கிழமைகளில் விசேஷ பூஜைகள் நடைபெறுகின்றன. குருப்பெயர்ச்சி அன்றும், இத்தல பிரம்மாவுக்கு பரிகார யாக பூஜைகள் நடைபெறும். 7-ம் எண் ஆதிக்கத்தில் பிறந்தவர்களுக்கான பரிகார தலமாகவும் இந்த ஆலயம் திகழ்கிறது.

பிரம்மா விசேஷமானவராக இருந்தாலும், இத்தலத்தில் ஈசனே பிரதானம். சிவபெருமானை வழிபடும் பக்தர்களுக்கு, பிரம்மதேவனும் அருள்செய்வார். இந்த ஆலய ஈசனை வழிபட்டதால்தான், பிரம்மாவின் தலையெழுத்து மாறியது. எனவே இவ்வாலயத்திற்கு வரும் பக்தர்களின் தலையெழுத்தை இத்தல பிரம்மதேவர், மங்களகரமாக மாற்றித்தருவார் என்பது நம்பிக்கையாக உள்ளது.

சென்னையில் இருந்து திருச்சி செல்லும் நெடுஞ்சாலையில் திருச்சியில் இருந்து 4 கிலோமீட்டர் தொலைவில் உள்ளது சிறுகனூர் என்ற ஊர். இங்கிருந்து திருப்பட்டூர் செல்லும் சாலையில் 4 கிலோமீட்டர் தூரம் சென்றால், பிரம்மபுரீஸ்வரர் ஆலயத்தை அடையலாம்.

பாவங்களை மட்டுமே செய்து வந்த கொலைகாரன் அவன். குற்றமும், அதற்கான தண்டனையுமாக கழிந்து கொண்டிருந்த, அந்த வாழ்க்கையில் இருந்து வெளியே வர எண்ணினான். அவனுக்கு புத்தரை சந்திக்க வேண்டும் என்று ஆசை. அவரது மடாலயத்திற்கு எப்படிச் செல்வது? என்று தெரியாமல், மதில் சுவர் ஏறிக் குதித்து உள்ளே சென்ற போது, அங்கிருந்த சீடர்களிடம் மாட்டிக்கொண்டான்.

அவன் ஒரு கொலைகாரன் என்பதை அனைவரும் அறிந்திருந்தனர். அவர்களிடம், ‘நான் திருடுவதற்காக வரவில்லை. புத்தரை பார்ப்பதற்காகவே வந்தேன். நான் சன்னியாசி ஆக வேண்டும்’ என்றான்.

ஆனால் அவனது வார்த்தையை புத்தரின் பிரதான சீடராக இருந்த சாரிபுத்தன் நம்பவில்லை. கோபத்தில் ‘இவனை இங்கிருந்து துரத்துங்கள்’ என்று கட்டளையிட்டான்.

சாரிபுத்தன் அப்படிச் சொன்னது அவனுக்கு கோபத்தை வரவழைக்கவில்லை. ஆனால் மனம் உடைந்து போனான். ‘புத்தரை நெருங்கக் கூட முடியாத அளவுக்கு நான் பாவியாக இருக்கிறேனே’ என்று உள்ளம் நொந்தவன், தற்கொலை செய்து கொள்ள முடிவு செய்தான். அதையும் புத்தரின் புனித இடத்திலேயே செய்ய உறுதிகொண்டான்.

மடாலயத்தின் மதில் சுவருக்கு வந்தவன், தன்னுடைய தலையை அதில் பலமாக மோதினான். தலையில் இருந்து ரத்தம் கொட்டியது. அந்த நேரம் பார்த்து பிட்சைக்குச் சென்றிருந்த புத்தர் மடாலயம் திரும்பினார்.

அப்போது ஒருவன் சுவரில் தலையை முட்டிக்கொண்டிருப்பதைப் பார்த்து பதறிப்போய், அவனைத் தடுத்து நிறுத்தினார். பின்னர் ‘என்ன நடந்தது?’ என்று விசாரித்தார். அவன் அனைத்தையும் சொல்லி முடித்ததும், அவனை சாரிபுத்தனிடம் அழைத்துச் சென்ற புத்தர், ‘எதற்காக இவனை விரட்டினாய்?’ என்று கேட்டார்.

சாரிபுத்தனோ, ‘இவன் திருந்த முடியாதவன்’ என்றான்.

‘இல்லை.. உன் கணிப்பு தவறானது. இவனை விரைவில் திருத்திவிட முடியும். இவனும் துறவுக்குத் தகுதியானவனாக மாறுவான்’ என்றார்.

புத்தரின் வார்த்தையைக் கேட்டதும், அந்த கொலைகாரனின் மனம் ஆனந்தம் அடைந்தது. புத்தரின் கருணை அவனை வியப்படையச் செய்தது. ஒரே வாரத்தில் அமைதியும், சாந்தமும் தவழும் ஒப்பற்ற மனிதனாக அவன் மாறியிருந்தான். சன்னியாசம் ஏற்கும் தகுதியை அடைந்தான்.

அவனது இந்த மாற்றத்தைக் கண்டு சீடர்கள் அனைவருக்கும் ஆச்சரியம். ‘இது எப்படி சாத்தியம்?’ என்று கேட்டான் சாரிபுத்தன்.

புத்தர் மெல்லிய புன்னகையுடன்.. ‘சாரிபுத்தா! நீ நல்லவன். ஆனால் உனக்கு ஞானம் இல்லை. பாவங்களின் சுமை என்ன என்பதை நீ அறியவில்லை. அதன் தவிப்பை நீ உணர்ந்திருக்கவில்லை. அதனால் உன்னால் அவனுடைய எண்ணத்தை புரிந்து கொள்ள முடியாது. நீ அவனது கடந்த காலத்தை மட்டுமே கணக்கில் எடுத்துக் கொண்டாய். இறந்த காலம் என்பது இறந்து போன காலமே. அதனால் என்ன பயன்? எதிர்காலத்தை எண்ணிப்பார்க்க வேண்டும். அதை நிகழ்காலத்தில் உருவாக்க வேண்டும். தன் பாவச் சுமையான இறந்த காலத்தில் இருந்து விடுபட வேண்டும் என்ற தவிப்புதான், அவனுக்கு இப்போது விடுதலையை தேடித் தந்திருக்கிறது’ என்றார்.